روزنامه نیویورک تایمز با اشاره به اعتراضات اخیر در ایران، گزارش داد که موج جدید سرکوب‌ها به فیلمسازان هم رسیده و شماری از مستندسازان و دست‌اندرکاران سینما نیز هدف احضار و بازداشت و سرکوب قرار گرفته‌اند.
نیویورک تایمز در گزارش خود که روز یکشنبه اول خرداد منتشر شد از جمله به بازداشت فیروزه خسروانی و مینا کشاورز، دو مستندساز برنده جوایز بین‌المللی، و ریحانه طراوتی، عکاس فیلم، اشاره کرده است.
خسروانی و کشاورز ۱۹ اردیبهشت در خانه‌هایشان بازداشت، و به دنبال اعتراض‌های مختلف، ۲۷ اردیبهشت به قید وثیقه آزاد شدند. طراوتی نیز ۱۹ اردیبهشت بازداشت و اول خرداد آزاد شد.
روزهای قبل و بعد از بازداشت این سه نفر، خانه و دفتر کار حدود ۱۰ مستندساز و تولیدکننده نیز مورد تفتیش ماموران قرار گرفت و برخی وسایل آنان ضبط شد.
به نوشته نیویورک تایمز، این گسترده‌ترین سرکوب سینماگران ایران در سال‌های اخیر به شمار می‌رود.
«ائتلاف بین‌المللی برای فیلمسازان در معرض خطر» با اشاره به اینکه مینا کشاورز و فیروزه خسروانی برای شش ماه ممنوع‌الخروج شده‌اند، روز شنبه در بیانیه‌ای اعلام کرد: «چنین اقداماتی خطرناک‌اند و حق چنین هنرمندانی است که قدر ببینند نه آنکه سرکوب شوند.»
نیویورک تایمز با اشاره به اینکه دستگاه قضایی جمهوری اسلامی هیچ دلیلی برای سرکوب‌های اخیر ذکر نکرده است، نوشت تحلیلگران این اقدامات را که در پی افزایش نارضایتی‌ها صورت گرفته، به عنوان هشداری به طور عام به توده مردم و به طور خاص به مستندسازان قلمداد می‌کنند.
نادر حشمتی، مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه دنور، در گفت‌وگو با نیویورک تایمز این اقدامات را «شیوه‌ای برای ارعاب» نه فقط فیلمسازان، بلکه همه مردم دانسته و همچنین به مشکل ایدئولوژیک جمهوری اسلامی با این فیلمسازان اشاره کرده است.
این روزنامه آمریکایی همچنین به موج اعتراض‌های اخیر در شهرهای مختلف ایران اشاره کرده و نوشته است مقام‌های جمهوری اسلامی کشته شدن دست‌کم دو نفر در این اعتراضات را تایید کرده‌اند.
نیویورک تایمز همچنین به بازداشت دو شهروند فرانسوی در ایران و نسبت دادن اعتراض‌های معلمان به آن دو پرداخته است.
این روزنامه همچنین به نقل از گزارشگران بدون مرز یادآور شده است که در هفته‌های اخیر نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی با احضار شماری از روزنامه‌نگاران، آنان را تهدید کرده‌اند که به اعتراضات نپردازند.
نیویورک تایمز همچنین به رابطه جمهوری اسلامی با سینمای ایران پرداخته و نوشته است حکومت از یک سو اعتبار موفقیت‌های بین‌المللی را به حساب خود می‌ریزد و در عین حال در تلاش برای کنترل محتوا و پول این صنعت است.