عفو بین‌الملل روز ۲۴ اسفند هشدار داده بود که مقام‌های ایران شکرالله جبلی، شهروند ایرانی-استرالیایی ۸۲ ساله زندانی را با محروم کردن عمدی از مراقبت‌های پزشکی کافی و خودداری از دادن داروهایش، شکنجه می‌کنند.

بر اساس این اطلاعیه، هم بندی‌های جبلی روز ۱۷ اسفند ۱۴۰۰  او را در حالی که ناتوان از ‌نشان‌ دادن واکنش یا کنترل ادرار خود بود روی تشک محل خوابش یافتند، اما مسئولان زندان هم‌چنان از ارائه مراقبت‌های درمانی تخصصی به او خودداری کردند.

در این اطلاعیه تاکید شده بود که او از سنگ‌های بزرگ کلیه، سابقه سکته، سیاتیک در پاها، فشار خون بالا و فتق ناف رنج می‌برد که برای آن نیاز به جراحی دارد.

عفو بین الملل اعلام کرده بود که این زندانی دو تابعیتی پس از سکته در زمستان ۹۹ به بیمارستان منتقل شد اما بار دیگر به زندان بازگردانده شد.

بر اساس گزارش عفو بین‌الملل، شکرالله جبلی با دو پرونده جداگانه در رابطه با دعاوی اختلافات مالی که توسط چندین شاکی مطرح شده، مواجه بود. او در یک مورد به چهار سال و ۶ ماه حبس محکوم شد و پرونده دوم هم‌چنان در جریان است.

تعداد زیادی از زندانیان در زندان‌های ایران به علت محروم شدن از رسیدگی پزشکی جان باخته‌اند.

در دی‌ماه، بکتاش آبتین شاعر و فیلمساز و عضو کانون نویسندگان و در بهمن ۹۹ نیز بهنام محجوبی،‌ درویش زندانی، پس از مدت‌ها بیماری و عدم رسیدگی پزشکی جان باختند.

محسن دگمه‌چی، حسن ناهید و البرز قاسمی از جمله دیگر زندانیانی بودند که در ۲۰ سال گذشته بر اثر عدم رسیدگی پزشکی جان خود را در زندان از دست دادند.

پیش از این نیز درباره وضعیت جسمی نامناسب برخی از زندانیان دوتابعیتی از جمله ناهید تقوی و باقر نمازی گزارش‌هایی منتشر شده است.

روز ۲۵ اسفند نازنین زاغری و انوشه آشوری، شهروندان دوتابعیتی که سال‌ها در ایران زندانی بودند، آزاد شدند و همزمانوزیران خارجه ایران و بریتانیا اعلام کردند بدهی مربوط به تانک‌های چیفتن به تهران پرداخت شد.