احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، در نامهای از زندان قزل‌حصار کرج درباره تحولات سوریه نوشت: «استبداد اقلیت تاریخ انقضای حتمی دارد،» و «اتکا به اعلامیه جهانی حقوق‌بشر و تعهد به عدالت انتقالی» را تنها راه گذار به دموکراسی عنوان کرد.
او گفت اقدامات حکومت ایران هم «برای موجه جلوه دادن» خود، از جمله میلیاردها هزینه برای گردان‌های سایبری، شراکت با روسیه و چین، و دربند کردن هزاران شهروند معترض «فایده ندارد».
در نامه او خطاب به جمهوری اسلامی آمده: «آسمان را به ریسمان ببافید برای موجه جلوه دادن حکومت‌تان، خیابان‌ها را سالی دوازده ماه آذین ببندید با سلام فرمانده یا وعده صادقتان، شیره مذهب را بکشید و خرج ادامه دادن حکومت اقلیت‌تان کنید، کتاب‌های حدیث را زیر و رو کنید برای تطبیق دادن حال و روزتان با زمان ظهور، هر کار کنید فایده ندارد، چون حکومت اقلیت تاریخ انقضا دارد.»
حائری خواهان شفافیت در تعداد و وضعیت زندانیان سیاسی، و صدور احکام اعدام در ایران شد و نوشت: «برای چه تعداد از خانواده‌های جان‌باختگان اعتراضات سالیان اخیر پرونده ساختید به جرم دادخواهی خون به ناحق بر زمین ریخته فرزندانشان!؟»
«بگذاریم وقت پاسخ دادن فرا می‌رسد آقای قاضی! اين سال‌ها پرسش‌های زیادی تلنبار شده در دل‌‌هایمان…»
این زندانی سیاسی همچنین ابراز امیدواری کرد که پس از فرار بشار اسد از سوریه «آغاز راه رسیدن به سوریه‌ای دموکراتیک» باشد و گفت: «هرچند شاید راهی دشوار باشد، اما سقوط دیکتاتور سرآغاز آن است.»
در پایان نامه آمده: «این واقعه را به همه دلبستگان دموکراسی و حقوق بشر بايد اميدوارباش گفت، به ویژه به خانواده دو جان‌باخته راه آزادی، محمد مختاری و صانع ژاله، که در تظاهرات مسالمت‌آمیز حمایت از بهار عربی در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ به دست اوباش نیروی‌های سرکوب و در کمال مظلومیت خون‌شان بر خیابان‌های شهر تهران جاری شد.»
