علی فتح‌الله‌زاده، مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال، در گفتگویی درباره بازی استقلال-دالیان در جام باشگاه‌های آسیا که در سال ۱۳۷۸ برگزار شد، مدعی شده که این مسابقه از طریق اینترنت به صورت زنده توسط یک سایت پخش شده و ۷۰۰ هزار بیننده داشته و باشگاه برای آن حق پخش دریافت کرده است!
مسابقه‌ای که به بهانه برگزاری در فردای روز «عاشورا»، از تلویزیون جمهوری اسلامی به‌صورت زنده پخش نشد.
علی فتح‌الله‌زاده خویی که به خاطر نسبت فامیلی با علی آقامحمدی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس گروه اقتصادی دفتر علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، وارد فوتبال شد، در خلال گفتگویی با ایسنا، در این باره گفته است: «ما شانس آوردیم، آن موقع یک سایت اینترنتی پیدا کردیم و حق پخش گرفتیم. آن موقع اصلاً سایت اینترنتی به شکل حالا نبود. بازی را پخش کردیم و ۷۰۰ هزار تا بیننده داشت.»
مدیرعامل پیشین استقلال مدعی شده که ربع‌قرن پیش و قبل از سال ۲ هزار میلادی این بازی با اینترنت دایل‌آپ، استریم شده است: «بله، ۷۰۰ هزار تا بیننده داشت. این موضوع نشان می‌دهد که پتانسیل استقلال و پرسپولیس این است که بازی را از طریق شبکه اینترنتی خودشان پخش زنده کنند و حق پخش دریافت کنند. من شک ندارم بازی استقلال و پرسپولیس این پتانسیل را دارد که ۴۰ یا ۵۰ میلیون نفر را پای تماشای بازی بکشانند.»
درحالی مدیرعامل پیشین استقلال مدعی پخش اینترنتی بازی آبی‌پوشان در بهار سال ۱۹۹۹ میلادی (۲۶ سال پیش) شده است که تا پیش از سال ۲ هزار میلادی، استریم ویدئو بیشتر در محیط‌های علمی و دانشگاهی، آزمایش می‌شد و استریم ویدیو، هنوز تجاری و عمومی نشده بود. اولین ویدئوها در یوتیوب هم در سال ۲۰۰۵، آپلود شد.
ضمن اینکه سرعت اینترنت دایل‌آپ در بهترین حالت، به ۵۶ کیلو بیت بر ثانیه می‌رسید. سرعتی بسیار پایین برای دانلود ویدئو و نه حتی تماشای اینترنتی ویدیو و پخش زنده. دانلود یک فایل یک مگابایتی حدود ۲٫۵ دقیقه طول می‌کشید
در آن دوره کیفیت ویدیوهای پخش شده در اینترنت بسیار پایین بود؛ تصاویر کوچک ۱۶۰×۱۲۰ پیکسل یا کمتر، با فریم‌ریت ۵–۱۰ فریم بر ثانیه. همچنین فناوری پخش زنده با استفاده از RealPlayer و Windows Media تازه در حال شکل‌گیری بود.
حتی در ایالات متحده، که پیشرفته‌ترین زیرساخت‌های اینترنتی را داشت، رویدادهای استریم زنده با کیفیت بسیار پایین و قطعی فراوان مواجه بودند.
در واقع این ادعای شگفت‌انگیز که برای اولین بار پس از ۲۶ سال از سوی مدیرعامل پیشین استقلال مطرح شده، با داده‌های تاریخی درباره وضعیت اینترنت در ایران و جهان همخوانی ندارد و از نظر فنی و آماری تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد.
برای مقایسه، برای تماشای زنده و اینترنتی «نمایش مد ویکتوریا سیکرت» در همان سال (فوریه ۱۹۹۹) که یکی از بزرگ‌ترین وبکست‌های جهان بود و بازاریابی گسترده‌ای داشت، حدود ۱.۵ میلیون ثبت‌نام کردند، ولی به دلیل سرعت پایین اینترنت، کیفیت ویدیو عملاً خیلی ضعیف بود و بیشتر شبیه اسلایدشوی عکس بود. علاوه بر اینکه به دلیل هجوم کاربران سرورها از کار افتاد.
و یا پروژه عظیم «NetAid» که با حمایت سیسکو و سازمان ملل برگزار شد، تنها حدود ۱۲۵ هزار بیننده همزمان را پوشش داد.
این‌ها رویدادهایی با بودجه چند میلیون دلاری و زیرساخت میزبانی اینترنت جهانی بودند. ضمن اینکه درامدزآیی از پخش اینترنتی ویدیو در اینترنت، هیچ ساز و کار درآمدی نداشت.
در ایران اما شرایط بسیار ابتدایی‌تر بود. اینترنت که از سال ۱۳۷۲ صرفاً در اختیار دانشگاه‌ها و برخی نهادها قرار داشت و پهنای باند بین‌المللی کشور در اواخر دهه ۷۰ شمسی به چند مگابیت محدود می‌شد. اینترنت خانگی بسیار محدود، کند و گران بود و فیبر نوری بین‌المللی تازه از اواسط دهه ۸۰ خورشیدی در ایران توسعه یافت.
در چنین شرایطی برقراری استریم زنده ویدیویی برای چند صد هزار نفر از نظر فنی غیرممکن بود؛ حتی اگر به کاربران خارج از ایران استناد شود، دسترسی به چنین عددی برای یک بازی باشگاهی آسیایی در آن دوره بسیار بعید است و هیچ منبع خارجی هم آن را گزارش نکرده است.
علاوه بر اینکه در ایران، درآمدزایی از پخش اینترنتی ویدئو، تا اوایل دهه ۹۰ خورشیدی، هنوز محدود بود.
