روحالله رحیمپور، تحلیلگر سیاسی، میگوید: «رویکرد اسرائیل کاملاً تهاجمی است، در حالیکه واکنش جمهوری اسلامی واکنشی آنی، احساسی و ناشی از شوک اولیه حملات است. از سوی دیگر، ارتش اسرائیل از نظر اطلاعاتی، نظامی و عملیاتی برتری قابلتوجهی نسبت به جمهوری اسلامی دارد.»
کاظم علمداری، جامعهشناس و نویسنده، میگوید: «بخشی از جامعه از کشته شدن برخی از سران نظام که مرتکب جنایت شدهاند، احساس رضایت دارد. در مقابل، گروهی دیگر بر این باورند که یک دشمن خارجی به کشور حمله کرده و در چنین شرایطی باید از مردم و سرزمین خود دفاع کرد.»
بهنام داراییزاده، حقوقدان و پژوهشگر ارشد کمپین حقوق بشر ایران، درباره درگیری نظامی میان ایران و اسرائیل با اشاره به تلاش حاکمیت برای سرکوب شهروندان معترض گفت: «ناکارآمدی و بیکفایتی مقامات جمهوری اسلامی در ارائه ابتداییترین موارد برای تامین امنیت شهروندان، از جمله فراهم کردن پناهگاه امن و سامانههای هشدار، باعث افزایش نارضایتی مردم شده است.»
حسن هاشمیان، تحلیلگر جهان عرب، میگوید: «در لبنان، نخستوزیر، رییسجمهوری و رییس پارلمان تشکیل جلسه دادند تا به حزبالله اعلام کنند که سیاست رسمی کشور در قبال جنگ ایران و اسرائیل، بیطرفی است. البته حزبالله نیز توان چندانی برای حمایت از خامنهای ندارد.»
آرش عزیزی، نویسنده و پژوهشگر تاریخ، به ایران اینترنشنال گفت جمهوری اسلامی در حال حاضر دست بسیار خالی دارد و اگر بخواهد از وضعیت جنگی خارج شود، باید بهسمت راهحلی مانند توافق یا صلح از طریق مذاکره حرکت کند.
ثمانه قدرخان، روزنامهنگار و عضو نحریریه ایرانوایر میگوید: «حکومت با محدود کردن اینترنت و رسانهها تلاش میکند جریان اطلاعرسانی آزاد را مختل کند تا تصاویر صفهای نان، پمپ بنزین و کمبود آذوقه به خارج از کشور نرسد و افکار عمومی جهان از بحران داخلی مطلع نشود.»






