عزیز قاسمزاده، معلم و فعال صنفی معلمان که از ۱۹ فروردین امسال زندانی شده است، روز چهارشنبه ۲۷ دی ماه به مرخصی درمانی اعزام شده بود.
قاسمزاده پیش از آن با حکمی که در تاریخ ۲۵ دی ماه از سوی هیات تجدید نظر تخلفات وزارت آموزش و پرورش صادر و در زندان به او ابلاغ شد، با بیش از ۲۵ سال سابقه رسمی، به دلیل فعالیتهای صنفی از آموزش و پرورش اخراج شد.
این معلم زندانی پیشتر در تاریخ ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ در ارتباط با برگزاری تجمع اعتراضی معلمان و فرهنگیان در رشت بازداشت و در تیر ماه همان سال با تودیع قرار وثیقه آزاد شد.
او مدتی بعد با حکم شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به یک سال زندان محکوم شد و حکمش در دادگاه تجدید نظر استان گیلان عینا تایید شد.
دهمین سال حبس رسول بداقی، معلم زندانی
محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان، روز یکشنبه با انتشار یادداشتی در رسانه اجتماعی ایکس، با یادآوری اینکه «دقیق میشود ۱۰ سال که رسول بداقی پشت میلههای زندان بوده است»، نوشت: «بیاغراق نزدیک به ۱۰ سال از عمرش را از ۸۸ تا امروز در زندان بوده. از شهریور ۸۸ تا خرداد ۹۵ و بعد از آن سه ماه در پاییز همان سال و بعد بازداشتهای مکرر و انفرادی و بازجویی و آخرین بار هم از اردیبهشت پارسال تا امروز.»
رسول بداقی، بازرس کانون صنفی معلمان و عضو شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، آخرین بار در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ در آستانه هفته معلم در ایران بازداشت و یک ماه بعد با پایان بازجوییها از بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند عمومی این زندان منتقل شد.
بداقی مدتی بعد همراه با محمد حبیبی و جعفر ابراهیمی، فعالان صنفی معلمان، از سوی دادگاه انقلاب تهران محاکمه و با اتهامات «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام» به حبس محکوم شد.
بر اساس احکام صادر شده، رسول بداقی به پنج سال و شش ماه حبس، جعفر ابراهیمی به پنج سال حبس و محمد حبیبی به چهار سال و هفت ماه حبس محکوم شدند.
حبیبی در یادداشت خود با شرح تلاشها و فعالیتهای صنفی رسول بداقی نوشت که نقش او در تثبیت تشکلهای صنفی معلمان انکار ناپذیر است.
این فعال صنفی معلمان در ادامه با بیان اینکه «در میان انبوهی از فعالان صنفی و کارگری، هیچ کس به اندازه رسول بداقی هزینه نداده»، این پرسش را طرح کرد که: «چگونه است که فردی با چنین حجمی از اثرگذاری در کار جمعی و تشکلیابی در ایران و تحمل سالها حبس، نامش کمتر در رسانهها و شبکههای اجتماعی طنین دارد؟»
سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران در پایان یادداشت خود سرنوشت رسول بداقی، همکار زندانیاش را «آیینه تمام نمای کار جمعی در جامعه ایرانی» توصیف کرد و نوشت: «کار جمعی و تشکلیابی به چیزی فراتر از هزینه و فایده نیازمند است. نوعی آرمان و باور متعالی که در گوشه زندان و در حالی که فراموش شدهای، لبخند را به گوشه لبانت بیاورد. سخت است اما شدنی است.»
محمد حبیبی در سالهای گذشته بارها بازداشت و زندانی شده است.
او مهر ماه امسال با تایید حکم هیات تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش از سوی دیوان عدالت اداری، به دلیل «راهاندازی تجمعات صنفی» برای بار سوم اخراج شد و برای همیشه امکان کار کردن به عنوان معلم را از دست داد.
جمهوری اسلامی در سالهای گذشته سرکوب معلمان ایران را شدت بخشیده و تعداد زیادی از فعالان صنفی معلمان را بازداشت و زندانی کرده است.
در مهرماه امسال آموزش بینالملل (EI) با انتشار نامهای در خصوص وضعیت معلمان، از اتحادیههای آموزشی عضو خود در سراسر جهان خواست از مقامهای جمهوری اسلامی ایران بخواهند بلافاصله و بدون قید و شرط معلمان زندانی تشکلهای صنفی و اتحادیههای کارگری را آزاد کنند و به حقوق اتحادیهها احترام بگذارند.
اواخر تیر امسال نیز جمعی از فعالان صنفی با راهاندازی کارزار «۱۰۰ هزار امضا»، خواهان آزادی معلمان زندانی و پایان دادن به پروندهسازی علیه آنان شدند.
