احسان حاج‌صفی در نشست خبری مطرح کرد؛ خدای رنگین کمان و تسلیت به خانواده‌های داغدار ایران

۲۹ آبان ۱۴۰۱، ۱۵:۲۸ (گرینویچ)به‌روزرسانی: ۱۶:۵۹ (گرینویچ)

احسان حاج‌صفی، کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران که در کنفرانس خبری قبل از اولین بازی جام جهانی به همراه کارلوس کی‌روش شرکت کرده بود سخنان خود را با جمله «به نام خدای رنگین کمان» آغاز کرد و به مردم داغدار ایران تسلیت گفت.

«به نام خدای رنگین کمان» جمله کیان پیرفلک، کودک کشته شده در جریان خیزش انقلابی ایرانیان در ایذه است که پس از قتل او توسط نیروی‌های سرکوب‌گر جمهوری اسلامی در فضای مجازی همه‌گیر شده است

•

واکنش حمیده عباسعلی به سرکوب مهاباد؛ این حجم از ظلم باور کردنی نیست

۲۹ آبان ۱۴۰۱، ۱۴:۱۸ (گرینویچ)

حمیده عباسعلی، المپین کاراته ایران در واکنش به سرکوب خونین خیزش انقلابی ایرانیان در مهاباد، در استوری اینستاگرامش ویدئویی از مهاباد منتشر کرد و نوشت: خدایا این حجم از ظلم باورکردنی نیست

فرهاد مجیدی و حمایت از کریمی و گل‌محمدی؛ با شرف زندگی کنید

۲۹ آبان ۱۴۰۱، ۱۲:۳۳ (گرینویچ)

فرهاد مجیدی، سرمربی پیشین استقلال و سرمربی فعلی تیم فوتبال الاتحاد کلبا، امارات با انتشار تصویری از علی کریمی و یحیی گل‌محمدی و استفاده از هشتگ باشرف زندگی کنید، از همبازیان سابق خود در جریان خیزش انقلابی ایرانیان حمایت کرد

گفتنی است، یحیی گل‌محمدی با کسر ۱۵ درصد از قراردادش که بیشترین جریمه او تا به امروز در باشگاه پرسپولیس بوده است از طرف کمیته انضباطی باشگاه بابت استوری‌های اعتراضی تنبیه شد.

همچنین گل‌محمدی باید با مراجعه به دادسرا پاسخ‌گوی حمایت خود از خیزش انقلابی ایرانیان باشد

اعتراض محمد خاکپور به کشتار و سرکوب خونین مردم ایران از سوی حکومت جمهوری اسلامی

۲۹ آبان ۱۴۰۱، ۱۱:۵۱ (گرینویچ)

محمد خاکپور، کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال ایران در همراهی با خیزش انقلابی ایرانیان و با انتشار عکس جوانان کشته‌ شده در جریان اعتراضات، این کشتار و سرکوب را جنایت خواند

خاکپور در اینستاگرامش نوشت: فرزندان امانت خدا هستند، امانتی که تنها وظیفه ما در قبالش پرورش آنها در نهایت خرد و احترام است. به این امانت خیانت و در حق این موهبت جنایت کردید

حمله اینفانتینو به منتقدان نقض حقوق بشر در قطر؛ شما باید عذرخواهی کنید

۲۹ آبان ۱۴۰۱، ۱۰:۵۲ (گرینویچ)

جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا در پاسخ به انتقادات از نقض حقوق بشر در قطر با توجه به کشته شدن هزاران کارگر در جریان آماده‌سازی دوحه برای گران‌ترین میزبانی جام جهانی، کشورهای منتقد را متهم به ریاکاری کرد و گفت خود آنها باید از وضعیت کارگران و هزاران سال نقض حقوق بشر عذرخواهی کنند

مارک دریکفورد یکی از دولتمردان ولزی که برای تماشای جام به قطر آمده است در واکنش به سخنان رییس فیفا و موضع او در دفاع از میزبانی قطر به رویترز گفته: رییس فیفا با متهم کردن دیگران، چاهی کنده است که حالا خودش در قعر آن قرار دارد. اینفانتینو باید خودش را نجات دهد

به یاد آر؛ از یک ملت یک ضربان تا تیمی بدون ملت و ضربان

۲۹ آبان ۱۴۰۱، ۰۹:۲۵ (گرینویچ)

•

سعید پیرمحموئی

تابستان سال ۲۰۱۸، تیم ملی فوتبال ایران برای چهارمین دوره در تاریخ و دومین دوره پیاپی به بزرگترین فستیوال فوتبال جهان رسیده بود؛ جام جهانی در سرزمین تزارها. بعد از نمایش تیم کی‌روش در ۲۰۱۴ برزیل، حالا یک ملت امید دارند به صعود در ۲۰۱۸ روسیه.

از پشت میز امتحانات پایان ترم تا گعده‌های سیاسیون، از آبدارخانه یک اداره در دور دست‌ترین نقطه ایران تا مسافران یک تاکسی در خیابان‌های دود گرفته و شلوغ تهران، از شوخی علی بیرو با رونالدو که با کلید واژه «چطوری کریس» در شبکه‌های اجتماعی وایرال شده، تا زمزمه پیر و‌جوانی که هر چند خسته شده‌اند از وعده‌های بی‌ثمر‌ و اوضاع مالی‌شان از صدقه‌سر جمهوری اسلامی خوب نیست اما حالشان با تیم مستر کی‌روش خوب بود و دیگر نه از ستاره‌های لالیگایی هراس داشتند و نه یاران سی آر سون.

ساعت بازی‌های ایران در ۲۰۱۸ را تقریبا تمام ایران می‌دانند و لحظه‌شماری می‌کنند برای ماموریتی که این تیم دارد، صعود و تاریخ‌سازی برای فوتبالی که هر چند بی‌ثبات است و‌ هزار و یک مشکل دارد اما ۸۰ میلیون ایرانی به این تیم ایمان دارند. تیمی که شعارش «۸۰ میلیون نفر، یک ملت و یک ضربان» است. مردم خسته از شعارهای پوچی که با هیچ کلیدی باز نشده بود، حالا می‌خواهند ۲۷۰ دقیقه، همه چیز را فراموش کنند و تنها نظاره‌گر نمایش یوزها باشند که ضربان‌شان را با این تیم تنظیم کرده‌اند.

۲۰۱۸ که تمام شد، تیم ملی سربلندتر از همیشه بود، تیمی که اگر مهدی طارمی تنها کمی دقت می‌کرد و در دو قدمی دروازه پرتغال، با چشمان کاملا باز به توپ ضربه می‌زد، فاصله‌ای با صعود نداشت. اما فوتبال است دیگر، همین اگرها و شدن‌ها و نشدن و آه‌هایی که از نهان بلند می‌شود، جذابش کرده است. تیمی که هر چند ماموریت صعود را به پایان نرساند اما مانند ابر قهرمانان از آن استقبال شد، چرا که ضربان یک ملت بود.

چهار سال بعد از تابستان ۲۰۱۸، به پاییز ۲۰۲۲ رسیده‌ایم. جام جهانی با دلارهای نفتی به سفر قطر کرده است و حالا عجیب‌ترین و سیاسی‌ترین جام جهانی تاریخ در یکی از کوچکترین و ثروتمندترین کشورهای جهان، آن هم در عجیب‌ترین فصل سال برای برگزاری جام، میزبان تیم ملی فوتبال ایران است. تیمی که دوباره همان بازیکنان ۲۰۱۸، همان سرمربی و به لطف خوبان عالم، همان رئیس فدراسیون را در خود می‌بیند. تیمی که شاید کمی قویتر شده است اما دیگر مانند ۴ سال قبل، ضربان ۸۰ میلیون نفر نیست. چهار سال بعد از روزهایی که هیچ کلیدی قفل وعده‌ها را باز نکرد، حالا دیگر وعده‌ای هم برای مردم خسته ایران وجود ندارد. وعده حکومت، بهشت اجباری است و شهروندان ایران یکی یکی در خیابان‌ها جان می‌دهند. جان می‌دهند «برای زن، زندگی، آزادی» جان می‌دهند «برای نخبه‌های زندانی»، «برای احساس آرامش»، «برای دختری که آرزو داشت پسر بود» و به قتل می‌رسند از بس که با صدای بلند این بغض فروخفته ۴۰ ساله‌ای که جان به لبشان کرده است را فریاد می‌زنند.

در همسایگی میزبان جام جهانی ۲۰۲۲، کشوریست که فوتبال در زیر پوست و رگ کوچه پس کوچه‌هایش می‌تپید‌ اما حالا دیگر تپش ندارد و مردمانش به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند، فوتبال است، چون اینجا دیگر شرایط عادی نیست. شرایطی که انگار ستاره‌های تیم ملی نمی‌بینند و حرف‌های دستوری دیکته شده را به زبان می‌آورند و مقابل دوربین فیفا طوری ژست می‌گیرند که گویی در ایران هیچ خبری نیست و معترضان برای مهمانی رفته‌اند اوین، هیچ کودکی به قنل نرسیده و هیچ مادری داغدار نشده است. تیمی که فرسنگ‌ها از ۸۰ میلیون ایرانی فاصله گرفت و حالا دیگر هیچ نبضی برایش نمی‌تپد. کسی نمی‌داند بازی مقابل سه شیرها چه ساعتی است چرا که ساعت‌ها تنظیم شده است به وقت آزادی. پوستر بازیکنانش در شهرها به آتش کشیده می‌شود و از ورزشکار المپیکی تا مردمی که در خیابان‌ها جان می‌دهند، بازیکنانش را نکوهش می‌کنند. و تیمی که ۴ سال قبل ضربان یک ملت بود را دیگر تیم ملی فوتبال ایران صدا نمی‌زنند و می‌گویند؛ تیم فوتبال جمهوری اسلامی.

•