«فوتبال مسئله مرگ و زندگی نیست، خیلی مهم‌تر از اینها است» با اینکه هیچ‌وقت هوادار لیورپول نبودم اما این جمله بیل شنکلی مربی افسانه ای لیورپولی‌ها همیشه برایم جالب بود و حتی وقتی راجع به آن در برنامه های ورزشی صحبت می‌کردم، احساس می‌کردم گوینده این جمله چقدر با کلاس بوده و نقل قول آن چقدر می‌تواند جذاب باشد! حالا اما قصه کاملا فرق می‌کند.

شاید اگر بیل شنکلی که در سال ۱۹۸۳ چشم از دنیا فرو بست ،می‌توانست چهار دهه بیشتر زندگی کند ، چنین جمله ای نمی گفت. اکنون در حالی‌که داریم ۲۰سال از هزاره جدید را پشت سر می‌گذاریم، با ویروسی روبرو شده ایم که جامعه بشریت را درگیر خود کرده و حیات و زندگی معمول بسیاری از اهالی کره خاکی را از آن ها گرفته. حالا مفهوم زندگی برای تک تک ما عوض شده و متوجه شده ایم چیزهایی مهم تر از فوتبال هم وجود دارد....مثل خود زندگی. کافی است خودمان را جای آن افرادی بگذاریم که عزیزی را به دلیل این بیماری از دست داده اند و یا نگران بیماری خود یا یکی از نزدیکان‌شان هستند.زندگی روی دیگرش را به همه دنیا نشان داده و باید طور دیگری زیست. 

اما نگاه دومی هم وجود دارد و شاید این مشکل من است. برای من و افرادی از دست من که عاشق فوتبال هستیم‌،روزها و شب‌ها یکی بعد از دیگری می‌گذرد بدون آنکه مفهومی داشته باشد. مایی که دو ماهه فصل نقل و انتقالات تابستانی را با بازی‌های دوستانه پیش فصل گره می‌زدیم و با اخبار روزانه نقل و انتقالات سر می‌کردیم ،حالا هیچ نداریم. دقیقا دو هفته پیش بود که بازی‌های لیگ اروپا برگزار شد و آخرین بازی نسبتا مهمی که دیدیم بازی لاسک-منچستر یونایتد بود که آن هم بدون تماشاگر برگزار شد و هیجانی نداشت. اگر اوضاع عادی بود الان هفته بازی‌های ملی بود....حیف...

 هر روز اخبار تلخ ادامه همه گیر شدن ویروس کرونا و تعویق مسابقات به زمانی دیگر. حالا حتی برخی لیگ‌ها در خطر نیمه کاره ماندن هستند. حتی تنیس،فرمول ۱،موتو جی پی و تورهای دوچرخه سواری هم وجود ندارد.

برای من و افرادی مثل من که سال‌ها است به دیدن دنبال کردن یا بهتر است بگویم زندگی کردن با ورزش نفس کشیده ایم این نوع زندگی بیشتر به تلف کردن عمر می ماند و بس .اما برای آنکه کام خود را بیشتر تلخ نکنیم بیایید به این جمله ویکتور هوگو فکر کنیم:«حتی تاریکترین شب نیز به پایان می‌رسد و خورشید طلوع میکند»....و قسمت خوب ماجرا این است که در پی این ماجرا دیگر قدر فوتبال را با تمام وجود می‌دانیم و با ذره ذره آن زندگی می‌کنیم ....بله زندگی می‌کنیم.